Single-digit handicappers
De club heeft in 1949 elf spelers met handicap 10 of lager, blijkt uit een lijst in Maandblad Golf (en negen met een handicap onder de 10). Onder hen zijn Frans de Haan en Frans Wiegers.
De Amsterdamse dames worden opnieuw landskampioen van de Dames Handicap-Competitie. Het team bestaat nog steeds uit A.E. (Nelleke) van Baalen-van Tubergen (capataine), E. (Bep) Althoff-van Loenen, M. (Til) Maschmeijer, E. (Beer) Bos-Stolk, Vlasta Kupsch-Kokes en J. (Jeanne) Leeuwenberg-Foekens.
Liverpool uit
Er is in deze jaren niet alleen een wedstrijd Amsterdam-Rotterdam (op de baan van de Rotterdamsche GC, die nu Kralingen heet), maar ook een jaarlijkse uitwisseling tussen Amsterdamse en Liverpoolse golfers. In 1949 wordt uit gespeeld, op Heswall GC in Liverpool.
Harlequin Beker
In juni wordt op de Amsterdamse baan gespeeld om de Harlequin Beker (“het besloten Professional Kampioenschap”). De wedstrijd bestaat sinds 1929 en is nu beter bekend als de Twente Cup.
Het baanrecord
In de eerste ronde van het besloten Professional Kampioenschap van 1949 (36 holes medalplay) maakt Gerard de Wit, de pro van de Haagsche op dat moment, 70. Dat is een slag beter dan het baanrecord van Frans de Haan, maar de score telt niet als nieuw baanrecord omdat er geplaatst mag worden. Er doen zestien profs mee.
De Wit wint met 70-76, een slag beter dan Piet Witte. Pro Wim van Dijk van de thuisclub wordt gedeeld vijfde.
De gemiddelde 18-holes score in de wedstrijd voor pro’s is 78,65 slagen terwijl de bogey van de baan 74 bedroeg. (Bogey was in die tijd wat nu par is.) De greens laten te wensen over, meldt Maandblad Golf in een verslag:
“Aangezien het jonge, actieve Bestuur der A.G.C. nu van de exploitatie-remmen bevrijd is en na een eerste jaar op eigen benen meerdere malen blijk heeft gegeven het klappen van de zweep te leren, zal het er in de toekomst zeker in slagen de Amsterdamse greens zodanig te verbeteren, dat zij zich zal aanpassen aan de moderne, golftechnisch door Capt. Alison knap aangelegde baan.”
Nationaal Jeugdkampioenschap en Maple Leaf Cup
Ook wordt in 1949 in Amsterdam het Nationale Jeugdkampioenschap gehouden, voor kinderen tot en met 20 jaar, en de Maple Leaf Cup.
Het Jeugdkampioenschap wordt gewonnen door Ajef Knappert van de Eindhovensche (jongens) en Kits Bouman van de Twentsche (meisjes). De club in Amsterdam heeft zelf in 1949 maar twee jeugdleden. De meeste andere clubs hebben er niet veel meer, alleen de Haagsche heeft veel jeugdleden (zestig).
De Maple Leaf Cup is een nationale wedstrijd “open voor dames, amateurs en professionals”. Winnaar in Duivendrecht is de pro Piet Witte. In de finale verslaat hij collega Gerard de Wit. Wim van Dijk haalt op zijn thuisbaan de halve finale. Mevrouw Stahl-Wytema van De Pan is de enige dame die de halve eindstrijd bereikt. Op weg naar de halve finale verslaat ze de professionals B. Trastour (Haagsche) en B. Koudijs (Rotterdamsche GC).
“George” verdrijft de caddies
Elders in het land, op de Hilversumsche Golfclub, wordt in 1949 voor het eerst een Nationale Caddie-wedstrijd gehouden. De 36-holes wedstrijd staat niet alleen open voor caddies, maar ook voor caddiemasters, greenkeepers en “arbeiders van Nederlandse golfclubs”.
AGC-lid en NGC-adjunct-secretaris Frans de Haan schrijft in Het Parool onder de kop “George” over de golfwagentjes (trolleys, “golf carriers”), die de caddie op den duur zal verdrijven.
“Wat in de vliegwereld de automatische piloot verricht, zou men kunnen vergelijken met de diensten van de mechanische caddy, die allengs meer en meer populair wordt. Bij de vliegers heet die automatische piloot in de wandel ‘George’ en de dertig Amerikaanse piloten in dienst der K.L.M., die lid geworden zijn van de Amsterdamsche G.C. te Duivendrecht, noemen hun wagentje, waarop de tas met twaalf tot veertien stokken aan de hand worden meegenomen, ook al ‘George’. (…)”
De opvouwbare caddywagens kosten in die tijd 40 gulden, vertelt De Haan in het artikel. Hij denkt overigens dat caddies niet gaan verdwijnen vanwege hun “voortreffelijke kennis van het spel” en “sappige humor”.
Amsterdam Old Course Kroniek 