In Maandblad Golf verschijnt in 1938 een fraaie foto van de zevende hole.

Het bijschrift bij de foto:

“Een typisch Hollandsch tafereel op de Amsterdamsche Golfclub. Een oude boerderij tusschen het geboomte. Het water op den voorgrond betekent de ‘carry’ van de drive van de 7e tee, rechts. Links de zesde green.”

De zesde green is nu de zevende green. De par-3 zevende hole van toen bestaat niet meer. Men sloeg van een tee naast de huidige green 7 (daar waar de spelers op de foto staan) naar een green die ongeveer lag waar nu de chippingreen is. De boerderij aan het Zwarte Laantje is er niet meer, daar ligt nu de reserve par-3.

Bord “Golflinks” zaait verwarring

In 1938 komt er ook een “boze brief” van de Kon. Ned. Toeristenbond A.N.W.B. binnen over het “Richtingsbord GOLFLINKS”. De brief is ondertekend door de directeur:

“Aan het Bestuur van de Amsterdamsche Golflinks

Mijne Heeren,

Van verschillende weggebruikers ontvangen wij klachten over het, boven het ons toebehoorende bij de Duivendrechtsche brug staande richtingsbord No. 34 met opschrift UTRECHT, zich bevindende bord GOLFLINKS. Daar dit bord, naar wij veronderstellen, door Uw bestuur zal zijn ontworpen en geplaatst, mogen wij U onder Uwe aandacht brengen dat het bord GOLFLINKS, hetwelk in geheel denzelfden vorn en kleuren is uitgevoerd als onze richtingsborden, die in het geheele land uniform en voor het doorgaande snelverkeer bestemd zijn, verwarring stichtend wordt geacht. Ook komt het ons niet juist voor dat Uw bord, dat toch voor een speciale instelling is bedoeld, door den weggebruiker als een aanwijzing voor het verkeer kan worden aangezien. In verband hiermede zouden wij U derhalve beleefd in overweging willen geven Uw aanduiding van andere kleuren te voorzien.

Vertrouwende, dat U in het belang van het verkeer aan het bovenstaande verzoek wel gevolg zult willen geven en ons gaarne voor eenig bericht aanbevolen houdende, verblijven wij, hoogachtend (…)”

De letters van het originele bord zijn ontworpen door architect Warners (die ook de ontwerper is van het clubhuis) met als aantekening: “Witte letters op blauw veld, rand zwart”.

Het eerste golfbal in Nederland

In 1938 verschijnt de eerste maaimachine in de baan en de club organiseert in april, in samenwerking met Maandblad Golf en Spalding Golf Service, het eerste “Golfbal in Nederland”.

De avond in het hotel Carlton bestond volgens Maandblad Golf uit:

“(…) een causerie over golf en het vertonen van enkele golf-films, o.m. ‘An excursion in golf’, beschikbaar gesteld door Spalding Golf Service.“

J.A. Brongers, redacteur van het maandblad, toonde zijn verzameling golfcuriosa en lichtte die toe. Er werden ook “indoor-putting-competities” gehouden.

De foto verschijnt ook in een onbekend dagblad met als onderschrift:

“In het Carltonhotel te Amsterdam werd Zaterdag het eerste Nederlandsche golfbal gehouden, waarbij in één der zalen een z.g. indoor-putting-competitie uitgeschreven was. — De winnares van den wedstrijd, mevrouw Van Baalen, naast haar de organisator van het feest, de Amsterdamsche tuinarchitect J. R. Koning.”

“Plus-fours” schrijft in Maandblad Golf:

“Het initiatief van de Amsterdamsche G.C. om middels een Golfbal met verschillende attracties als een golffilm, een korte causerie en een putting-competition propaganda voor de ‘Royal and Ancient Game’ te maken, had o.i. in een grooter opkomst van golf-enthousiasten en golfers-in-spé mogen resulteeren. Dit initiatief verdiende méér succes, vooral omdat het verloop van den avond zoodanig was, dat gezegd kan worden dat de afwezigen ongelijk hadden. Ir. J. R. Koning, die zich zeer had beijverd om den avond te doen slagen en daarvoor in het Carlton Hotel enkele zalen alleraardigst had ingericht – o.m. was de zaal waar de indoor-puttinggreen stond opgesteld, heel geslaagd ZIJ het dat helaas in het begin van den avond de temperatuur aan een winterschen dag deed denken – heeft echter het plan dit Golfbal volgend Jaar op een geschikter tiidstip te herhalen en wij zijn er zeker van dat dan het succes nog grooter zal zijn. Vooral als men er dan voor de automobilisten een Sterrit naar Duivendrecht op Zaterdagmiddag aan zou verbinden en men de gasten uit het geheele land Zondags op de course een wedstrijd zou aanbieden. Dan zouden velen de Hoofdstad komen bezoeken teneinde tegelijk met de Duivendrechtsche course kennis te maken. Een voorstel ter overweging van de actieve Amsterdamsche G.C. en haar bestuurderen.

Het Golfbal werd ingeleid door Ir. J. R. Koning, die namens de A.G.C. de aanwezigen welkom heette en het woord verleende aan den heer J. A. Brongers, redacteur van [Maandblad] ‘Golf’, die in een korte causerie op aangename wijze enkele punten uit de golf-historie schetste en wees op de overeenkomst met het oud-Hollandsche kolven, waarvan hij verschillende oude curiosa als prenten, teekeningen en tegels had medegebracht. Tenslotte vergeleek hij den modernen golfstok met den ouden kolfstok, die zeker zesmaal zoo zwaar was. Vervolgens werd een door Spalding Golf Service aangeboden golffilm verloond, waarvan vooral de slowmotion-opnamen van Bobby Jones zeer de aandacht kregen. Daarna spoedden de aanwezigen zich ter indoor-puttinggreen, waar mevr. A. van BaaIen den eersten prijs op de moeilijke course wegsleepte. Tenslotte dansten de gasten van dit Golfbal – zooals ‘de Telegraaf’ schreef – “minstens 172 holes onder de opwekkende toonen der twee Carlton-bands.”

Tapvergunning

In het clubhuis mag in 1938 nog niet gefeest worden met sterke drank. Daarvoor is een afwijkende tapvergunning nodig. In het archief bevindt zich een document dat de stand van zaken in 1938 beschrijft. De kop:

“Voorstel om den Minister voor te stellen, Burgemeester en Wethouders te machtigen, voor het clubgebouw der Amsterdamse Golfclub een tapvergunning boven het vastgestelde maximum te verlenen.”

Uit het document blijkt dat de vereniging de hulp van gemeenteraad inroept “ter verkrijging van een vergunning tot verkoop van sterke drank in het klein voor gebruik ter plaatse van verkoop, voor haar clubhuis aan het Zwarte Laantje te Duivendrecht”.

“Volgens de bepalingen der Drankwet kan alleen zodanige vergunning verleend worden overeenkomstig art. 8 der Drankwet, n.l. door het clubhuis aan te merken als een buitengewone inrichting voor maatschappelijk verkeer. Vergunning op een andere wijze is niet mogelijk, daar het vastgestelde maximum is bereikt en een sociëteitsvergunning b.v. ook aan het maximum is verbonden.”

In het verzoek aan raad worden de volgende argumenten gebruikt.

“Gevaar van drankmisbruik is o.i. hier niet te rezen.

Inderdaad is de oprichting der Golfclub en het in orde maken der uitgestrekte terreinen een belangrijk stuk werk geweest voor de werkverruiming en blijft het dit ook bij voortduring. de Golfclub is ook van veel belang te achten voor het vreemdelingenverkeer in en nabij Amsterdam en ook daarvoor is het van belang, dat de Amsterdamse Golfclub zo goed en volledig mogelijk is ingericht.”

De Golf-Beker

De uitgever van Maandblad Golf initieerde een jaar geleden de Golf-Beker, een nationale clubwedstrijd. In 1938 wordt hierover bericht door een onbekende krant:

“Een nieuw punt op het programma, en voor den handicap-golfer een welkome verrassing, is een nationale wedstrijd op denzelfden dag (14 Mei) op alle golfcourses van Nederland om den ‘Golf’-beker, 18 holes tegen bogey. Hier komt dus een landelijk winnaar uit den strijd. Dergelijke wedstrijden, door de ‘Morning Post’ in Engeland georganiseerd, trokken 200.000 deelnemers en deelneemsters, doch hier te lande is het Ned. Golf Comité met 1000 inschrijvingen reeds tevreden!”

“Alle golfcourses van Nederland”: dat zijn er in 1936 zestien.

Theelidmaatschap

Het aantal leden is in 1938 toegenomen tot 250. In de bestuursvergadering van 2 juni 1938 zegt voorzitter Jansma “dat hij gaarne zou zien dat er schilden gemaakt werden, waarop de namen voorkomen van de spelers die prijzen hebben gewonnen.” De borden, waarvan AOC ook nog sommige in het bezit heeft, werden snel na deze vergadering gemaakt.

In de eerste jaren is er al een theelidmaatschap. Met briefkaarten (foto onder) maant de club leden hun contributie te betalen (gewoon lid/weeklid/junior lid/theelid).

Het theelidmaatschap kost 10 gulden per jaar:

“(…) te willen doen storten op: Postgirorekening No. 260071 van de Amsterdamsche Golflinks te Duivendrecht”.

Veertien stokken

1938 is het eerste jaar dat golfers in Nederland niet meer dan veertien stokken mogen gebruiken. “De vergadering van den Europeeschen Golfbond nam het besluit over van de ‘Royal and Ancient’ waarbij het aantal te gebruiken golfstokken tot 14 werd beperkt”, meldt Maandblad Golf.

Dinsdagavondwedstrijden

Een succes zijn de Dinsdagavondwedstrijden – zomeravondwedstrijden, die in 1936 door F. Warners zijn ingesteld. Een soort voorloper van de woensdagavondwedstrijden en de DAI. Maandblad Golf van juni 1938:

“Door het groote succes in 1937 van de z.g. Dinsdagavond-wedstrijden worden ook dit jaar gedurende zes weken wedstrijden gehouden voor leden en introducé’s; dit jaar in den vorm van een eclectic over 18 holes. (…) De beste kaart van elken speler geldt voor den eindstrijd. Iederen avond worden prijzen beschikbaar gesteld, terwijl voor den uitgeloofden wisselbeker de beste kaart der 6 wedstrijden geldt.”

Nationale wedstrijden

Begin 1938 telt Nederland zeventien golfclubs. De Amsterdamsche Golflinks is vanaf het begin gastheer van wedstrijden en ook al snel van internationale toernooien. Het Nederlands Golf Comité, de voorloper van de NGF, laat internationale wedstrijden alleen op 18-holes banen spelen.

De baan is een goede test, blijkt uit verslagen van wedstrijden. In april 1938 wordt het besloten Prof Kampioenschap gespeeld in Amsterdam. Een onbekende krant bericht in het voorjaar:

“Op de links der Amsterdamsche Golfclub heeft men gedurende de wintermaanden [1937-1938] niet stil gezeten. Aanzienlijke verbeteringen aan de course, het uitbreiden en verharden van het autopark vóór het clubhuis en talrijke nieuwe beplantingen getuigen hier o.m. van, en de banen te Duivendrecht verkeeren dan ook in schitterende conditie.

Er wordt druk geoefend voor den belangrijken wedstrijd van a.s. Zaterdag en bij de training viel ons op de enorme lange slagen der gebroede Van Dijk, het beheerschte, rustige golf van Douglas Monk, de magnifieke approaches van Jacob Oosterveer en het accurate, tot in de puntjes verzorgde spel van Piet Witte. Het record [baanrecord] staat op naam van A. van Dijk (de Pan) en werd gevestigd op 24 Mei 1936 met een score van 72.

Er zijn sindsdien wel eens betere resultaten bereikt; de lagere cijfers kwamen echter niet in aanmerking, daar deze prestaties niet volbracht werden in een officieelen wedstrijd. Er mag gezien het aantal en den uitstekenden vorm der deelnemers, tenzij abnormale atmosferische omstandigheden dit zouden beletten — een verbetering van het record verwacht worden, mede door het feit, dat hiervoor door het bestuur der Amsterdamsche Golfclub een speciale premie is uitgeloofd.”

Een ander bericht:

“Het aantal binnengekomen inschrijvingen is dezen keer groot. Als voornaamste factoren gelden hiervoor de beschikbaar gestelde hooge geldprijzen, alsmede het feit, dat dit kampioenschap beschouwd wordt els een selectie-wedstrijd voor het samen te stellen vertegenwoordigend Nederlandsch team, dat dit jaar tegen België zal uitkomen.”

Het Vaderland op zondag 24 april:

“Zaterdag onderging de baan van de Amsterdamsche Golf Club, die de kinderziekten thans volkomen te boven is en zich in de beste conditie bevindt – fairways en greens waren een lust voor het oog – een voorproef tijdens het besloten professional kampioenschap van Nederland. Thans zou blijken of een ronde golf op de course te Duivendrecht een ‘golftest’ is, want golf vraagt moeilijkheden om te overwinnen, moeilijkheden voor lichaam en geest.”

Het artikel in Het Vaderland meldt ook dat het baanrecord tot op heden 72 is en dat de baan een “golftest” is:

“Het is thans wel gebleken dat een ieder kan worden aangeraden de baan te Duivendrecht rond te spelen, want men maakt er niet spoedig een lage score en wij hebben bewondering voor Jos van Dijks record van 72, enkele jaaren geleden gevestigd, te slaan. De course meet ruim 5400 meter en vele holes zijn zoo lang – vooral wanneer de wind zijn rol meespeelt – dat er moeite heeft zijn ‘bogey’ te maken.

Daarbij gevoegd dat de holes zeer geraffineerd, zij het zeker niet unfair, waren gestoken en dat de snelle, gladde greens velen parten speelden, dan begrijpt men dat fantastische totalen zijn uitgebleven (…).”

Bogey was in die dagen par, men speelde “tegen bogey” of “tegen Colonel Bogey”. En ter vergelijking: de baan van de Haagsche die in 1923 was geopend (de eerste 18-holes baan van Nederland, die nu niet meer bestaat) was even lang: 5915 yards (5406 meter).

Frans de Haan heeft zich volgens Het Vaderland “zeer beijverd bij de organisatie”. Als prijzen worden genoemd “Wisselbeker + geldprijzen en golfballen”.

W.G.L. Ragless (William George Lawrence) van Toxandria wint met de scores 75-74 en verdient 100 gulden. Piet Witte wordt tweede in de “36 holes medalplay” wedstrijd waaraan zeventien profs meedoen. Witte (77-77) krijgt 60 gulden en Dirk Oosterveer, derde met 77-82, 40 gulden. Jacob Oosterveer van de thuisclub wordt vijfde. De spelers buiten de top-3, bijvoorbeeld B. Koudijs, krijgen geen prijzengeld.

Een verslag in een onbekende krant:

“Vrij onverwacht legde de professional van de Nd. Brabantsche G.C. ‘Toxandria’, W. G L. Ragless, Zaterdag op de Amsterdamsche G.C. beslag op het besloten Professional Kampioenschap, dat in een 36-holes medalplay werd verspeeld. Zoowel de titelhouder, J. Oosterveer, als de favoriet voor den titel, P. Witte, zagen geen kans om de 75 en 74, welke Ragless binnenbracht, te verbeteren.

(…) De greens waren zeer snel en glad, zoodat de spelers er de ware ; touch’ niet op konden krijgen. Dit had op de scores invloed. Over het geheel heeft de Amsterdamsche baan zich doen kennen als een moeilijke en het baanrecord van 72 staat voorloopig nog vast genoeg.”

De onderkoppen van het artikel in Maandblad Golf zijn “Ragless wint verrassend” en “Moeilijke baan te Duivendrecht”:

“De 36·holes medalplay om het Besloten Professional Kampioenschap van Nederland werd 23 April j.l. op de Amsterdamsche Golfclub te Duivendrecht welverdiend gewonnen door W. G. L. Ragless, verbonden aan de Noordbrabantsche G.C. ‘Toxandria’. Deze overwinning beteekende een verrassing, want velen hadden den titelhouder Jacob Oosterveer (A’damsche G.C.), op eigen baan spelend, de beste kansen gegeven dan wel P. Witte (G.C. de Domme]) of Jos. van Dijk (U .G.C. de Pan), die momenteel in uitstekenden vorm zijn. (…)

Hel is nog interessant hier te vermelden dat het kampioenschap met zeventien deelnemers nog nimmer zoo druk bezocht was. Een verblijdend teeken van opgewekt golfleven – ook bij onze professionals!”

Over de middagronde van Ragless:

“Op de thuisreis wist hij Col. Bogey enkele malen te kloppen. Bogey van de tweede negen is 37 en Ragless scoorde 35 op de volgende wijze: 4-4·5·3-4-4·4·3·4 met birdies op de 10e, 16e en 18e. Dit was keurig golf, volkomen beheerscht en hij verdiende daarmede den titel onbetwist.”

En het artikel in Maandblad Golf eindigt als volgt:

“Vermelden we nog dat van de zijde van het Ned. Golf Comité de heer G. M. del Court van Krimpen blijk van belangstelling gaf. De Amsterdamsche G.C. had verder de gelegenheid gunstig gevonden om tijdens dit kampioenschap den staf van de Amsterdamsche vereenigingen voor vreemdelingen-verkeer en de groote reisbureaux met de golfmogelijkheid te Duivendrecht – nog veel te weinig in Amsterdam helaas bekend – te doen kennismaken. Ir. Koning beijverde zich deze golfleeken wegwijs te maken. Dit voorbeeld moge ook andere clubs er toe brengen iets dergelijks te doen. Vaak vragen toeristen om inlichtingen op golfgebied en vaak zullen de VVV’s onvoldoende weten te antwoorden.”

Conferentie

Eind augustus wordt in het Royal Colonial Institute in Amsterdam de 40ste editie van de conferentie voor de International Law Association gehouden. In een brochure staat dat de baan in Duivendrecht open voor bezoekers is “without payment of green-fee”.

Wedstrijd voor caddies

Op de wedstrijdkalender van de baan in Amsterdam staat in 1938 ook ‘de wedstrijd voor de caddies’, 18 holes strokeplay, gewonnen door G. Hillebrink en H. de Jong, beiden met 71 slagen.

In 1938 is de baan ook gastheer van de eerste Bols Hole-in-One wedstrijd in Nederland. Toch wordt de baan door het Nederlands Golf Comité nog niet geschikt geacht voor de grootste nationale wedstrijden. Die worden gehouden op de Haagsche, Hilversumsche, de Kennemer en de Pan (in 1894 opgericht als de Doornsche en sinds 1929 spelend op de huidige locatie).

Internationaal Dameskampioenschap van Nederland

Op de baan wordt in 1938 wel het Internationaal Dameskampioenschap van Nederland gespeeld, een wedstrijd die in 1906 voor het eerst in Nederland is gehouden. Maandblad Golf schrijft:

“Na 3 Juli zal ook de Amsterdamsche zich tot de kampioensbanen mogen rekenen, want te Duivendrecht wordt 1, 2 en 3 Juli als eerste ‘big event’ het internationale dameskampioenschap gespeeld.”

Op een poster wordt het Ladies Open Golf Championship of Holland van 1938 aangekondigd, ‘under the auspices of the Netherland Golf Committee’. De tekst luidt verder:

“1937 winner Miss Sheila M. Stroyan, England

To be played on Friday, Saturday and Sunday July 1st – 2nd – 3rd at Duivendrecht near Amsterdam

Entrance fee f 2,50

Entries close on June 30th at 6 p.m.

Ladies who have entered are welcome on the course during the week preceding the match. No green fee.

(…) Cable address Golf Duivendrecht.”

Het Vaderland schrijft op donderdag 30 juni 1938:

“De loting voor het internationaal dameskampioenschap van Nederland dat a.s. Vrijdagmiddag half drie op de Amsterdamsche G.C. te Duivendrecht aanvangt en Zaterdag en Zondag a.s. wordt voortgezet, heeft tot resultaat gehad, dat in de bovenste helft mej. D. Oury en mevr. W. Schiff-Roosenburg een bye kregen en in de onderste helft mej. L. Hymans en mevr. J. Salberg-Feyen. (…)”

Maandblad Golf meldt de winnaar van het Internationaal Dameskampioenschap van 1938. De titel bleef “in dezelfde handen”:

“Sheila Stroyan, achttien jaar, won voor de tweede maal het kampioenschap en liet het publiek prachtig golf zien, dat haar tegenstandsters te machtig was.”

Mevr. Dorhout Mees was runner-up. De Schotse (niet Engelse) Sheila Stroyan, British Junior-kampioen en English Girls-kampioen, zou in 1939, op de Haagsche, voor de derde keer op rij winnen.

Sultan op bezoek

Maandblad Golf doet in 1938 ook verslag van een wedstrijd op 25 september, 36 holes foursomes tussen combinaties van clubleden en professionals:

“De 36 holes foursomes tusschen combinaties van clubleden met professionals had een zeer geanimeerd en spannend verloop. ’s Morgens eindigden mevr. L. J. Rebel (15) met Piet Witte en dr. D. v. Cappellen (20) met Wim v. Dijk gelijk met netto 74. ’s Middags waren het echter C. v. Baalen (12) en Dirk Oosterveer die hun des morgens gemaakte score van 76 aanmerkelijk verbeterden door in netto 72 rond te gaan, waarmede zij met slechts één slag verschil op de nummers 2 en 3 den wedstrijd wonnen. Voorts zorgde de Noordwijksche pro B. Dunn voor een verrassing door wederom – voor de tweede maal dit jaar – een hole-in-one te maken op de 14e. Daar het echtpaar F. W. de Haan juist den nacht tevoren een zoon geboren was, ontvingen alle professionals een couvert met inhoud en de leden beschuit met muisjes.”

En verderop:

“Tijdens den wedstrijd op 25 September bracht Z.H. Toenakoe, Sultan van Pontianak, vergezeld van zijn echtgenoote, Maharatoe Sebrang, zijn zoon Toengkoe Pangeran Adiapatti (…) een onverwacht bezoek aan de A.G.C., waar het hooge gezelschap de thee gebruikte en, onder leiding van W. van Dijk, eenige holes speelde. Dank zij den heer en mevr. Falk, die de Maleisische taal vlot spreken, was de conversatie gemakkelijk. Natuurlijk werd het gezelschap gefotografeerd en gefilmd en het Bestuur bood den gasten als souvenir zilveren bekers aan, welke welwillend werden aanvaard. (…)

Men meldt ons nog nader van de Amsterdamsche G.C.:

Uit goede bron – zij het officieus – vernemen wij dat de kennismaking met het golfspel Z.H. en de prinsen zoo goed bevallen is, dat terstond na hunne terugkeer te Pontianak aldaar een prima 18 holes course zal worden aangelegd, waarop over eenige jaren het kampioenschap van Borneo zal worden verspeeld. Daar volgens leden, tevens bestuurderen van Schiphol, de reis per K.L.M. naar Indië dan binnen 24 uren wordt gedaan, zullen ongetwijfeld verschillende Amsterdamsche spelers aan dit kampioenschap gaan deelnemen.”

Met de trein naar de baan

Maandblad Golf vertelt op donderdag 15 december 1938 hoe je AGC gemakkelijk kan bereiken met de trein of bus:

“Aangezien het voor niet-autobezitters nog wel eens moeilijkheden wil opleveren om de baan van de Amsterdamsche G.C. te Duivendrecht te bereiken, geven wij hier de trein- en busverbindingen Amsterdam-Duivendrecht v.v.:

Autobus (Gijsbrecht van Aemstelstr. b.d. Weesperzijde) bij halte lijn 5 [volgen tijden, acht keer per dag].

Uit Duivendrecht [volgen tijden, negen keer per dag].

Duur der rit plm. 15 min.

Voorts kan men met Bus D naar de Duivendrechtsche Brug en van daar verder per taxi à f 0,25 (garage bij de brug). Van Amsterdam W.P. kan men tenslotte ook per trein Duivendrecht bereiken: uit Amsterdam vier keer per dag. Uit Duivendrecht: vier keer per uur. Duur der rit plm. 10 minuten.”

Maar in een volgend nummer (15 januari 1939) wordt gemeld:

“Met de opheffing der treinhalte Amsterdam-Duivendrecht is de spoorverbinding thans ‘geschiedenis’ geworden.”

Een nieuwe baan in Wassenaar

In 1938 wordt elders in het land de golfbaan gebouwd waar de Koninklijke Haagsche G&CC nu speelt. Het betreft een plan van Daniel Wolf van de NV Maatschappij tot Exploitatie van onroerende goederen “Vijverberg” voor een privé course in Wassenaar die naar zijn zeggen de mooiste golfbaan van Europa zal worden. Daarvoor huurt hij Colt, Alison, Morrison in. Charles Alison is de hoofdarchitect, net als in Amsterdam, en de uitvoering geschiedt door de firma Copijn uit Groenekan. Het Vaderland schrijft op 28 februari 1938.

“Het is het voornemen van de heer [Daniel] Wolf [jr] op dit duinterrein van circa 47 ha een 18 holes course aan te leggen met een lengte van ruim 5000 meter. Het ontwerp van de course is verzorgd door de bekende Engelsche golfarchitecten-firma Colt, Alison & Morrison Ltd., die reeds verantwoordelijk zijn voor den aanleg van vele Hollandsche banen, zoals te Zandvoort, Noordwijk, Huis ter Heide, Eindhoven en Amsterdam.”

In het lustrumboek Honderd-uit over de Haagsche 1893-1993 wordt beschreven hoe professioneel en streng Alison werkte op de banen die hij ontwierp:

“Uit een schrijven van 16 februari 1938 blijkt dat Allison [sic] de teugels strak in handen hield bij de aanleg. Zo mochten de greens niet worden ingezaaid voordat hij de onderlaag had goedgekeurd. Ook de graskeuze werd nauwkeurig bepaald. (…)

Allison ging nog verder, hij stelde ook vast welk materiaal moest worden aangeschaft voor het onderhoud van de baan en waar stallingen voor maaimachines moesten worden gebouwd om tijdrovend gesjouw met materiaal te voorkomen. Tot vlak voor de opening werden nog aanpassingen aan het ontwerp van de baan gemaakt.”

Lees verder > 1939.